De Vrije Amsterdammer: Vanessa Storm-Penn, "Vrouwen met ambitie moeten meer naar voren stappen"

Vanessa Penn neemt op 23 oktober afscheid als secretaris van het KC, na deze functie vier jaar gedaan te hebben. We praten met haar over het secretarisschap, het bestuur en vrouwen in de politiek. "Vrouwen met ambitie moeten meer naar voren stappen".

Vanessa Penn

Wie is je vader en wie is je moeder?

Mijn vader was hartchirurg en mijn moeder psychotherapeut. Ze werkten allebei aan het hart: de een aan het fysieke hart en de ander aan het emotionele hart. Ik probeer zelf altijd een balans te vinden tussen het rationele en het emotionele.

Waarom ben je VVD-er?

Omdat ik politiek sinds de middelbare school heel interessant vind. Als je daar actief in wilt worden moet je een partij kiezen en dat is uiteindelijk de VVD geworden. Er is nooit een politieke partij waar je het met alles eens bent, of je moet hem zelf oprichten, maar dat is ook zo’n gedoe. Ik vind D66 ook sympathiek, maar veel minder duidelijk. De VVD heeft een historie van ergens voor staan en een liberale basis, dat sprak me aan.

Je bent nu secretaris van het KC. Wat houdt dat in?

Secretaris is een spin-in-het-web functie. Een deel van het werk is zichtbaar, maar een groot deel ook niet. Wel bijvoorbeeld de uitnodigingen voor ALV’s maar niet het dagelijkse contact met leden over praktische zaken.

Als secretaris moet ik heel goed de procedures en deadlines bewaken, zoals formulieren bij de gemeente inleveren. Als de secretaris een paar fouten achter elkaar maakt,  dan doet de VVD niet mee met de gemeenteraadsverkiezingen. Anderen kijken mee omdat het zo belangrijk is en dat is alleen maar goed. Verder denk ik als bestuurslid mee met de grote lijn en met de andere portefeuilles.

Het lijkt een zware functie.

Het vergt continue aandacht en soms is dat niet eenvoudig te combineren. Het is voor mij een deel van mijn leven geworden. Ook willen mensen inhoudelijk in discussie en ik krijg soms vreemde mails van mensen die boos zijn op de VVD of de wereld.

In oktober stop je als secretaris van het bestuur, na een periode van vier jaar. Waarom is dat?

Op 23 oktober neem ik inderdaad afscheid, na een mooie periode van vier jaar. Het is goed om na zo’n tijd weer ruimte te maken voor iemand anders die weer fris aan de slag gaat. Ik geloof dat je nooit te lang op een plek moet blijven zitten. Bovendien zijn er veel mensen met ambitie binnen de partij. Ik ben benieuwd wie mij gaat opvolgen, ik hoop in ieder geval iemand die er echt voor gaat. Aftreden rond deze periode zat al in de planning, maar werd wel bestendigd doordat mijn man en ik een kindje verwachten in december. Een mooie nieuwe uitdaging zullen we maar zeggen!

Even over het bestuur in het algemeen, wat is het belangrijkste doel van het bestuur?

Het bestuur zorgt ervoor dat de afdeling goed draaiende blijft: dat nieuwe leden hun draai kunnen vinden en dat bestaande leden de gelegenheid hebben om actief te zijn in de partij. En met die leden werken we iedere vier jaar toe naar de gemeenteraadsverkiezingen. Waarbij we op een dag natuurlijk graag een keer de grootste van Amsterdam worden.

Linkt het secretarisschap ook aan je werk bij VNO-NCW?

Ja, ik ben daar regiomanager Metropool Amsterdam. VNO zet zich in voor de belangen van bedrijven en ondernemers en is ook een schakel naar de politiek. Een deel gebeurt in Den Haag, maar op lokaal niveau hier in Amsterdam doen we ook veel.

Nu we het toch over VNO hebben, ik ben er wel benieuwd naar. Waar zet VNO-NW zich voor in?

De kernwaarde is vestigingsklimaat. We lobbyen voor minder regels, Amsterdam als een bruisende metropool met tevreden werknemers, een goed lopend OV en cultuur etc. Toen alle musea dicht waren bijvoorbeeld merkten bedrijven dat ook. En net als de VVD is VNO een netwerk: we brengen werkgevers en ondernemers bij elkaar, voor inspiratie en business.

We gaan even terug naar de vragen die we aan iedereen stellen, wat was je meest leerzame nederlaag?

Ik heb wel teleurstellingen gehad of fouten gemaakt maar ik zie dat ook als iets wat bij het leven hoort en waarna je weer doorgaat. Ik heb niet iets waarvan ik ’s nachts wakker lig. Hopelijk blijft dat zo!

Heb je misschien wel een meest leerzame triomf?

Als we het in VVD verband zetten: toen ik bij de VVD kwam zaten er zeven mannen in het bestuur. Veel vrouwen maar ook mannen vonden dat een verkeerd signaal. We zijn toen met een groep vrouwen bij elkaar gaan zitten om te kijken wat er aan de hand was. De insteek was niet om te kijken naar waarom die mannen veel naar zich toe trekken, maar juist ook naar wat vrouwen zelf anders kunnen doen. We hebben geconcludeerd dat we vooral zelf meer en actiever op de voorgrond moeten treden. Dat heeft geresulteerd in drie vrouwen in het bestuur. We hadden het idee dat de VVD Amsterdam te veel een old boys network was en we hebben meer transparante procedures ingevoerd om dat te verminderen. Dat was denk ik wel een triomf.

Deden de vrouwen zelf voorheen sommige dingen misschien ook niet goed?

Als je een vrouw bent en je hebt ambitie, dan moet je veel meer naar voren stappen. Vrouwen twijfelen meer aan zichzelf dan mannen doen. Vrouwen hebben veel te veel gedachten daarover, of ze wel geschikt zijn, of ze actieve politiek wel kunnen combineren met wat ze al op hun bord hebben, zelfs als ze nog geen kinderen hebben. Maar als je niet naar voren stapt gebeurt er nooit iets. Als je ergens wil komen moet je zelf aan de slag met netwerken en je inzetten, het komt niet zomaar aangewaaid.

Wie is je favoriete politicus?

Jeanine Hennis-Plasschaert, omdat ik het heel knap vind hoe zij opereert, met haar eigen stijl en flair, maar ook inhoudelijk goed en ze staat stevig in haar schoenen. Ook omdat ze de eerste vrouwelijke minister van Defensie is en daarmee een voorbeeld voor veel andere vrouwen.

Wat is je favoriete plek in Amsterdam?

De grachten, die zijn terecht werelderfgoed. Als ik moet kiezen dan de Brouwersgracht en de Reguliersgracht maar liefst hou ik het bij de grachtengordel als geheel. Ik fiets de hele stad door voor werk en privé en iedere keer geniet ik er weer van.

Wat maakt jou een Vrije Amsterdammer?

Ik heb voor Amsterdam gekozen omdat ik het gevoel als 18-jarige dat je hier kunt zijn wie je bent en dat er veel verschillende mensen zijn. Ik heb ook in Leiden gekeken en dat vond ik veel meer eenheidsworst. Ik was voor een open dag in Leiden en ’s avonds in café de Engelbewaarder op de Kloveniersburgwal en daar zag ik mensen van alle leeftijden en uit alle windrichtingen samen zijn. Dat zie je ook bij de VVD terug, we zijn hier in Amsterdam veelzijdiger dan de VVD in andere plaatsen. Waar je ook komt, je hebt steeds die mix van mensen en dat staat voor mij voor vrijheid.


Tekst: Cor Mandemaker, Ronald Steltenpool