De ISD-maatregel: het optimum remedium voor veelplegers

De VVD wil dat de knelpunten die in de praktijk spelen bij het opleggen van de ISD-maatregel in Amsterdam worden opgelost. Meerderjarige veelplegers die zich veelvuldig schuldig maken aan het plegen van misdrijven komen hiervoor in aanmerking. Uit onderzoek in opdracht van het Ministerie van Veiligheid en Justitie blijkt echter dat de sanctie vaak niet wordt opgelegd vanwege gebrekkige samenwerking en informatie-uitwisseling tussen ketenpartners. Daarnaast bestaat er onjuiste beeldvorming over de ISD-maatregel. Volgens de VVD is het niet alleen in het belang van de samenleving, maar ook in dat van de daders zelf als de maatregel vaker wordt opgelegd.

Met het vandaag ingediende initiatiefvoorstel speelt VVD-veiligheidswoordvoerder Dilan Yesilgoz-Zegerius in op de bevindingen uit enkele recent uitgevoerde onderzoeken in opdracht van de politie en het ministerie. Zo blijkt de opkomende groep nieuwe draaideurcriminelen over totaal andere eigenschappen te beschikken dan de traditionele veelplegers. Waar de traditionele veelpleger over het algemeen een aan drank of drugs verslaafde autochtone veertiger was, is de nieuwe veelpleger voornamelijk een Marokkaanse twintiger die verslaafd is aan een luxe levensstijl. Die laatste groep jongvolwassen veelplegers is de afgelopen jaren toegenomen, maar de ISD-maatregel wordt bij hen vaak niet opgelegd.

De VVD wil bevorderen dat de ISD-maatregel vaker wordt opgelegd bij jongvolwassen veelplegers, die veel overlast veroorzaken en het gevoel van onveiligheid in de samenleving vergroten door zich schuldig te maken aan High Impact Crimes als straatroof en woninginbraak. “Het is doodzonde dat die nieuwe groep veelplegers die in de stad oprukt, in praktijk nog veel te weinig de ISD-maatregel krijgt opgelegd. Juist voor hun kan dit een adequate sanctie zijn”, aldus Yesilgoz-Zergerius.

Bij de ISD-maatregel wordt de veroordeelde twee jaar lang gedwongen opgenomen in een Inrichting voor Stelselmatige Daders. Hier wordt door middel van verschillende soorten behandelingen geprobeerd om het uitzichtloze patroon van vastzitten, vrijkomen en weer terugvallen dat deze groep kenmerkt, te doorbreken. En met succes. Na zes jaar is maar liefst 11% van de groep ex-ISD’ers minder gerecidiveerd dan veelplegers die celstraffen hebben gekregen. Yesilgoz-Zergerius: “In Amsterdam hebben we geleerd dat het succes van de Top600-aanpak hem vooral zit in de straf/zorg-combinaties. De ISD-maatregel is daar het ultieme voorbeeld van. Laten we daarom alles op alles zetten om het maximale rendement uit dit instrument te halen.”