Opinie Samira Bouchibti: Ik hou van Holland

Op tweejarige leeftijd kwam ik in het kader van gezinshereniging uit Marokko naar Nederland, samen met mijn zes broertjes en zusjes. Tot mijn twaalfde groeide ik op met idee dat we op een dag terug gingen, terug naar ons eigen land. Ik was een Marokkaans meisje en moslim, niet meer en niet minder.

Ik hoorde niet echt bij Nederland en Nederland niet bij mij. Ik wilde best van dit land en de mensen houden, maar het mocht niet van mijn vader want ik was te gast. En op school leerde ik rekenen, geschiedenis en aardrijkskunde, maar niet van Nederland houden, want ik was te gast. En nu, drieënveertig jaar later is dit het land van mijn toekomst en die van mijn dochter.

Gelijkwaardig

Ik prijs me gelukkig in een land te leven waar mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn, waar ik mag geloven of niet geloven. Waar ik me vrij mag uiten en mag zijn wie ik wil. Waar goede zorg en onderwijs is en zorg geboden wordt aan ouderen, zieken en minder bedeelden. Nederland is de Grondwet die mij mijn vrijheden garandeert.

Lief Nederland. In jouw taal droom, denk, schrijf en spreek ik. Jij hebt mij geïnspireerd, mijn ambities gevoed en dromen waar gemaakt. Jij hebt me kansen geboden en die heb ik gegrepen. Door jou heb ik me kunnen ontwikkelen en ben ik geworden wie ik wil zijn. Dit is niet vanzelf gegaan, ik heb er hard voor gewerkt en niets voor niets gekregen. Natuurlijk ben ik wel eens boos op je, vooral toen ik jong was, bijvoorbeeld als je twijfelde aan mijn loyaliteit. Maar ik liet me niet van de wijs brengen en richtte me op alle goede en positieve eigenschappen in jou.

Boos

Lief Nederland. Heel veel mensen zijn boos. Je bent racistisch, islamofoob en je meet met dubbele maten. Zij voelen zich afgewezen en buitengesloten door jou. Hun boosheid tonen ze door zich van je af te keren, te kleineren, uit te schelden voor ongelovig en hypocriet. De andere boze mensen hebben het gevoel dat een ander geloof en andere cultuur dan waar zij mee zijn groot gebracht, hen door de strot wordt geduwd. En ook zij voelen zich achtergesteld en niet gewaardeerd door jou. Zij hebben je met de jaren zien veranderen en willen dat je weer net zo wordt als vroeger.

Lief Nederland. Natuurlijk hebben deze mensen soms gelijk, je bent niet perfect en verre van heilig, maar dit is nog geen reden om constant zo hatelijk en boos tegen je te doen. Ik weet dat je sterk bent, je kunt wel tegen een stootje maar ik begrijp het wanneer je hier toch een beetje onzeker van wordt. En dit is nergens voor nodig.

Eigen cultuur

Blijf gewoon wie je bent. Sterk, verantwoordelijk en rechtvaardig. Houd op met je afzetten tegen je eigen cultuur. Wees eens wat vaker trots op jezelf, op je taal en op het waardevolle in jouw geschiedenis en cultuur. En je mag wat mij betreft vaker en duidelijker uitleggen wie je bent en waar je voor staat. En eis alsjeblieft van mensen dat ze ook de moeite moeten nemen om jou te leren kennen. Zeg dat de liefde van twee kanten moeten komen, spreek je eens wat vaker uit.

Laat iedereen weten dat je beschaafd en beleefd bent. Dat je je niet schaamt om lief te hebben en je kwetsbaar op te stellen. En dat je kalm, geduldig en een betrouwbare partner bent. Toon je eerlijkheid en je rechtvaardigheid. En natuurlijk is het fout als je discrimineert, maar dit is niet institutioneel. Maak mensen duidelijk dat discriminatie en racisme verboden is en handel hier dan ook naar.

Polarisatie

Lief Nederland. Word niet onzeker van de huidige polarisatie in welke vorm dan ook, deze is pijnlijk maar blijkbaar noodzakelijk. En vergeet niet dat zonder heftige maatschappelijke discussies, de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw of de vrijheid van onderwijs niet waren bereikt.

Ik blijf onvoorwaardelijk van je houden, ook als je fouten maakt. Voor mij blijf je het land van melk en honing. Natuurlijk heeft mijn liefde me niet blind gemaakt, ik heb best iets op je aan te merken.

Je bent bijvoorbeeld niet zo gepassioneerd en ook niet erg romantisch. Soms ben je te eerlijk, tegen het onbeleefde en brutale af en je klopt jezelf graag op de borst. En door al je geregel kan ik door de bomen, soms het bos niet meer zien. Ook wijs je teveel met het vingertje, ben je een tikkeltje saai en soms een beetje naïef.

Maar lief Nederland, ik koester ons verleden en omarm onze toekomst. Ik kan ik niet meer zonder jou en jij niet zonder mij…

Samira Bouchibti

Dit artikel is eerder gepubliceerd op https://opiniez.com